Clubhouse Story #1 | De Rivier

Rotterdam, 29 december 2021

Iedere wereldstad heeft een ademende rivier die goedkeurt.

Een stad zonder rivier is gewoon een stad, geen wereldstad. De rivier is de pompende levensader van de wereldstad, waarbij de stad de man en de rivier de vrouw verbeeldt.

Hun product zijn wij, de bewoners.

Aansprekende voorbeelden zijn Londen en de Thames, Caïro en de Nijl, Liverpool en de Mersey en natuurlijk Parijs en de Seine.

De rivier van een wereldstad inspireert al eeuwenlang geliefden, schilders, twijfelaars, handelaars, dichters, hopelozen, zangers, hardlopers, doodlopers, muzikanten, acteurs, provocateurs, pretendeurs en ander volk tot het doen, het laten of het laten doen.

De meest tot de verbeelding sprekende voorbeelden van wereldsteden en hun rivieren zijn die van New York en Rotterdam. Sterker nog, historisch gezien zijn de steden door de Holland Amerika Lijn als twee magnetische velden aan elkaar geklonken, daar heeft zelfs de Atlantische Oceaan geen verandering in kunnen brengen. Met de Hudson River, East River, Upper Bay, Lower Bay, Jamaica Bay en Gravesend Bay wordt New York doorkruist en omgeven door meerdere rivieren en baaien waar prachtige poëzie werd geschreven.

The woman
will sense in her eyes dawn’s rain beginning,
and the man
feel in his muscles the river’s startled flowing.

Derek Walcott – The Bridge

Maandenlang trotseerdeen kunstschilders Edward Hopper en Georgia O’Keeffe wind, sneeuw en regen om de industriële hoogbouw aan de East River op hun doek te vereeuwigen. Jarenlang bespeelde jazzgigant Sonny Rollins op de Williamsburg Bridge zijn saxofoon waar hij zich liet inspireren door de voortdurende motie van de rivier, de sloom voorbijtrekkende schepen, het haastige stadsverkeer tussen Manhattan en Brooklyn en de nerveuze bewoners met hun eigen dromen, plannen en fantasiën.

Broederstad Rotterdam vormt hierop geen uitzondering, al was het maar omdat wij met de Willemsbrug onze eigen Williamsburg Bridge hebben en met Jaap Valkhoff onze eigen Derek Walcott en Sonny Rollins ineen.

Langs de Maas kan ik uren staan wachten
Want m’n hart raakt in vuur en in vlam
Voor de deinende boeien
De scheepshoorns die loeien
Voor de Maas en voor mijn Rotterdam

Jaap valkhofF

De Rotte, de Lek, de Noord, de Hollandse IJssel, het Scheur, de Nieuwe Waterweg, de Oude Maas en de Nieuwe Maas vormen de kransslagaders die het Rotterdamse hart sinds 1340 van bloed en zuurstof voorzien. Bij Slikkerveer, Krimpen aan de Lek en Kinderdijk, waar de Lek en de Noord samenkomen, ontsproot ooit de Nieuwe Maas die zich als een vrijgevochten slang een weg zocht door het landelijke gebied dat later het Rotterdamse stadscentrum zou vormen.

Op dinsdag 14 mei 1940 werd het hart van de stad, op de plek waar de Nieuwe Maas een sierlijke noordwaartse buiging maakt, tussen 13:27 en 13:40 uur zwaar getroffen, maar een rivier van een wereldstad trekt zich niets aan van menselijk geweld, omdat de wil van de natuur die van de mens te allen tijde overstijgt.

Waar de rivier -zoals gezegd- de vrouw is die de hoop verbeeldt, is de stad de man die als boodschap de onverzettelijkheid verkondigt. Aldus bleef de Nieuwe Maas de stad onvermoeibaar van bloed voorzien en als zodanig bewoog het stadsgezicht met de tijd mee.

Praatjes vullen echter geen gaatjes, maar daden wel.

Puin werd geruimd, kraters werden gevuld, beton werd gestort, steen werd op steen gelegd met de voorbeeldige Rotterdamse mentaliteit als het bindende cement. Zwijgzaam zwoegend werkte Rotterdam aan zijn nieuwe smoel en zo verrees de naoorlogse skyline van Rotterdam. Het verlengde van de Maasboulevard werd de Boompjes genoemd, refererend aan de zestiende eeuwse wandelpromenade de tussen de Leuvehaven en de Oude Haven.

Als eerbetoon aan de honderden, duizenden, tienduizenden, honderdduizenden, miljoenen bewoners van overzee die onze stad door de eeuwen heen kleurden, markeren niet minder dan 174 landenvlaggen de Boompjeskade, opdat iedere aan onze stad deelnemende nationaliteit zich vertegenwoordigd weet.

Zoals de New Yorker niet bestaat, zo bestaat de Rotterdammer evenmin.

Noch de Hudson River noch de Nieuwe Maas zal onderscheid maken op basis van nationaliteit, ras, geloof, leeftijd, geslacht, huidskleur, komaf, seksuele geaardheid of handicap. Iedere oeververbinding heeft een verzoenende werking omdat zij per definitie bijeenbrengt. Van de East River Tunnel tot de Maastunnel, van de Brooklyn Bridge tot de Erasmusbrug, van de Manhattan Bridge tot de Brienenoordbrug, van de Williamsburg Bridge tot de Willemsbrug.

Iedere wereldstad omarmt alles en iedereen, omdat zijn rivier dat vereist.

In het kloppende hart van Rotterdam worden onder de naam “Clubhouse Boompjes” twee mondaine woontorens met evenveel Rotterdams karakter als wereldstedelijke allure gerealiseerd door bouwbedrijf Cordeel.

Dit historische bouwproject vindt plaats aan de Boompjes, in de weerspiegeling van de Nieuwe Maas, in de omklemming tussen de Willemsbrug en de Erasmusbrug.

Vanaf de Nieuwe Maas bezien is dit stukje Rotterdam nu nog de enige holle kies van de skyline die de komende jaren met liefde, daadkracht en toewijding opgevuld zal worden door bouwkundig tandarts Cordeel. Iedere wereldstad heeft een ademende rivier die goedkeurt – de Nieuwe Maas verwelkomt “Clubhouse Boompjes” aan haar rechter oever met de open armen die van een wereldstad verwacht mogen worden.

Auteur: Marco Hendriks